frustraties

Wij wonen momenteel in een klein appartementje op de begane grond, wij hebben drie verdiepingen boven ons en dat is te merken. Vooral omdat onze bovenburen een houten vloer hebben en wij er vrijwel zeker van zijn dat ze die niet hebben geinsuleerd (?). Dat zorgt al maanden voor frustraties! Ik kan niet op tijd naar bed omdat er boven mij een koe rondstampt tot 12 uur 's avonds en ik kan meestal niet slapen tot Pixie wakker wordt omdat om kwart over zes een van de bovenburen alweer opstaat om onder luid gestommel naar zijn werk te vertrekken. Wij hebben hen hierop gewezen, het interesseert hen niets, wij hebben de huurvereninging verwittigd, zij hebben tot nu toe nog niet gereageerd, wij hebben de politie gebeld op bijzonder luidruchtige dagen, zij zijn nooit langsgekomen.....frustrerend!
Daarom waren wij heel blij toen wij op het internet een klein huisje zagen in onze prijscategorie. Nog steeds in Balmain, maar echt een huisje met een tuintje! Wij zijn meteen naar de makelaar gegaan om erop in te schrijven. De receptioniste gunde ons geen blik waardig en had smoes na smoes klaar om ons weg te krijgen. Uiteindelijk kwam er een 'echte' medewerker naar ons toe die onze inschrijving in ontvangst nam en ons vertelde dat we de volgende dag om drie uur het huisje konden bekijken. De receptioniste had ons drie minuten daarvoor verteld dat we het niet konden bekijken! Dus stond ik gisteren om drie uur in een zonnige straat in Balmain met ongeveer 50 andere mensen allemaal geinteresseerd in een nieuwe woning. Op de website stond dat je een borg moest betalen als je echt geinteresseerd was en dus hadden Luc en ik dat bij elkaar geschraapt. Ik ging weer naar de makelaar om oog in oog te staan met dezelfde receptie-trut, en dit keer zei zij dat ze geen borg aannemen, waarna zij omdraaide en wegliep terwijl ik nog aan het praten was! Haar collega receptie-trut lachte en nam de telefoon op......soms wil ik zo graag iemand de waarheid vertellen, maar het is beter van niet....
Nu wachten wij af of wij dit huisje krijgen, duimt u mee?

Frustraties ook in een klein kinderhoofdje, waarom beweegt iedereen zich voort op twee benen en sleep ik me over de grond op twee knieen en twee handjes? Laat ik eens gaan staan en oefenen, heeeee wacht eens even dit hele loopgebeuren is helemaal niet zo moeilijk als het lijkt! dat kan ik best! Zo heeft Pixie besloten en zo zal het zijn, zij kruipt nog een beetje uit gemak maar daarnaast stapt zij als een echt menspersoon! Zij is blij, en wij zijn blij!