We zijn weer terug in het land van de kangoeroe's, de paarse bomen en de föhn. Het was de afgelopen dagen al aangenaam warm maar vandaag dames en heren haalt het kwik gemakkelijk de 34 graden en dat is wel even wennen.
Na een heerlijke drie maanden in kaasland vol luiheid, gezelligheid en genegenheid zijn wij sinds dinsdag vorige week weer down under. Na een redelijk lange maar rustige vlucht via Singapore landden wij om 6 uur 's ochtends in Sydney. Wij zijn toen maar meteen naar ons favoriete koffiehuisje gereden voor een ontbijtje op z'n McGuiness'. Daarna naar schoonvader en stiefschoonmoeder gereden om onze spullen neer te zetten. We hadden heel veel plannen voor die dag maar Luc en ik zijn om 12 uur 's middags als een blok in slaap gevallen. De dagen daarna waren voor mij gevuld met het zoeken naar nieuwe huisvesting en voor Luc waren die gevuld met nog meer reizen en touren met de Mothership Orchestra. Tot nu toe hebben wij helaas nog geen geluk gehad met onze huizenjacht, het is allemaal te duur of te klein of te lelijk. Heb ik heimwee? jazeker. Het enige wat dat een beetje heeft verzacht zijn de prachtige tochtjes met Pixie op de ferry, azuurblauw water met glinsteringen van de zon, blauwe lucht en palmbomen in de verte. Heb alweer wat dierbare vrienden opgezocht hier en ik heb de nieuwste aanwinst binnen de jazzfamilie mogen ontmoeten, de kersverse zoon van onze vrienden Carla en Jim die vorige week werd geboren.
En sinds vandaag ben ik ook weer terug op mijn werk, een raar gevoel. De winkel is veranderd en ik ben veranderd. Denk niet dat ik hier nog lang zal werken. Ik heb het al eerder tegen mensen gezegd, we're standing at the crossroads, het is tijd voor verandering. Ander huis, ander werk en misschien over een jaartje ook wel een ander land....België ofzo.
Op deze hele warme dag wordt er ook geracet. Niet door mij of door Luc of door enig ander mens maar door hele dure getrainde paarden. Paarden die keihard een rondje rennen wat ongeveer een minuut of 3 duurt. Maar die drie minuten houden iedereen in de ban, rijke investeerders die het trainen van de paarden bekostigen, organisatoren die een heel feest om die drie minuten heen organiseren en het volk die allemaal een paar dollar of meer op hun favoriete paard vergokken. Miljoenen gaan erin om en vandaag is de belangrijkste dag. Als het goed is zijn ze net gefinished, wie zou er gewonnen hebben? dat paard met dat grote hoofd of dat paard met dat grote hoofd?
Ik zal weer trouw gaan bloggen nu ik weer op mijn blogstekje zit.
Heee en laat wat van je horen! vind ik leuk!
