sok

Sorry sorry sorry dat ik niet eerder geblogd heb, maar dit zijn drukke tijden en mijn baby moet ge-entertained worden. De hele dag door is het 'Pixie the musical'....mijn talent komt toch nog goed van pas met alle dansjes, liedjes en gekke bekken. Ik haal alles uit de kast om die magische glimlach tevoorschijn te halen, alhoewel dat steeds makkelijker wordt. Kleine Pixie houd van lachen. Manlief pakt het iets anders aan en maakt haar aan het lachen met het oud-Australische 'ruik aan mijn sok' spelletje....wat ze trouwens vast niet meer leuk vind zodra ze beseft waar papa's sok normaal gesproken woont en dat daar die lucht vandaan komt...
Afgelopen zondag waren we op de bruiloft van Kirsten's zusje die trouwde met haar Amerikaanse prins op het witte paard. Armand en Pixie zijn nu bijna even lang alleen is Armand ongeveer 2 tot 3 kilo zwaarder. Nog even en ze kunnen echt met elkaar spelen, nu is het nog een beetje een huil-spelletje, als de een begint gaat de ander meedoen. Erg gezellig tijdens een ceremonie.
En dit weekend is de ultieme test, Lucian gaat voor 5 dagen op toer met een Ghanese reggae-artiest en ik moet dus helemaal in mijn eentje moederen. Hopelijk is Pixie lief voor mij en gedraagt ze zich, we zullen zien.
Blijkbaar heb ik een knallend verjaardagsfeestje van mijn kleine nichtje Charlotte gemist, die helemaal niet meer klein is, want ze is al 3!!!!! Oom Lucian en tante Elaine vinden het heel erg dat we niet mee konden feesten en hopelijk kunnen we het inhalen als we weer in nederland zijn.
In de verte hoor ik een baby haar luier volpoepen (voor degene die daarin geinteresseerd is) dus ik moet weer aan het werk...
poop away!

nieuwe foto's

Hier nog een paar foto's van ons Pixie-poppetje.
Bush is weer vertrokken gelukkig en met hem alle straaljagers en speedboten en andere onzin. Sydney ziet er mooi uit vandaag in de lentezon, er staat nog een koel briesje maar de t-shirts zijn weer uit de kast gehaald.
En dan nu een hele belangrijke mededeling: Ik heb in de plaatselijke toko Hak Appelmoes gevonden! Praise the lord! Ik ben nog nooit zo blij geweest om een pot appelmoes te zien! Dus gisteravond stond er Kip, Patat en Appelmoes op het menu! Lucian vond dat niet zo speciaal maar voor mij was het een ode aan Holland aangezien ik niet van boerenkool of andijvie hou en dat dus ook nooit zal klaarmaken...

een jaar

Het is inmiddels alweer 3 september maar op 24 augustus jongsleden was het een jaar geleden dat ik aankwam in Australie. Ik weet nog dat Lucian mij ophaalde van het vliegveld en dat ik zo verbaast was hoe groen alles was en dat Sydney zo heuvelachtig was. Nog steeds verbaas ik mij over dingen, vooral nu de lente weer voor de deur staat en ik weer nieuwe kleurige en geurige bloesems ontdek die ik vorig jaar niet eens gezien heb. En wat is er veel gebeurt het afgelopen jaar, ik ben getrouwd en ik heb een kind gekregen...
Ik heb verder gereist dan ooit tevoren en ik ben langer van huis weggeweest dan ooit tevoren. Soms maakt mij dat een beetje verdrietig en soms voelt het ontzettend goed omdat het zo'n spannend avontuur is.
Afgelopen zaterdag werd mijn husband 28 en gisteren was het in Australie vaderdag! Het was een recordweek de afgelopen week met temperaturen rond de 27 graden en dat was in de laatste 100 jaar niet meer voorgekomen. Ik ben daarom veel op pad geweest en heb lekker met Pixie gewandeld en in het park gezeten, in de schaduw weliswaar want je wil dat tere kinderhuidje niet meteen aan huidkanker blootstellen vooral niet als het gat in de ozonlaag zich direct boven je hoofd bevind :)
Ook hebben wij gisteren een camper geboekt waarmee wij net voor de kerst gaan rondtoeren in de richting van Melbourne. Voor Lucian staat er ook een andere toer voor de deur, eentje met een Ghanese reggae-artiest die blijkbaar veel fans heeft in Oz. Dat betekent wel dat ik een paar weekenden alleen zit, maar ja daar wordt je hard van en een doorgewinterde moeder.
Pixie is de afgelopen week ruim 300 gram aangekomen en ze is per ongeluk zelfstandig omgerold van haar buik op haar rug, tot grote schrik van haar moeder die heel eventjes de kamer uit was om de was uit de wasmachine te halen...Gelukkig kon ze nergens afrollen, maar dit atletische wurmpje wordt liggend op hogere meubels niet meer alleen gelaten.