lang

gatver wat duurt zo'n reis toch lang! Maar we hebben het weer overleefd en zijn weer lekker thuis in ons eigen huisje. Gelukkig was er dit keer wel een bedje voor Pixie dus ze heeft redelijk goed geslapen. We moesten op Kuala Lumpur 7 uur wachten en hebben daar voor een paar uur een hotelkamer gehuurd zodat we konden douchen en slapen, dat was wel erg fijn.
Pixie was een superster in Maleisie! Iedereen wilde met haar op de foto en begonnen al van verre te roepen 'baby, baby! cute baby!' . Ze zijn daar zulke blauwe ogen niet gewend en Pixie die vind al die aandacht prachtig en zet haar grootste glimlach op!
En nu is het weer terug naar de realiteit! Weer zelf koken en schoonmaken en werken, maar dat hoort erbij, het is niet altijd feest.
Tijdens ons verblijf in het buitenland heeft onze vriendenkring ook niet stilgezeten, zo kwamen wij erachter dat twee vrienden stiekem vorig jaar zijn getrouwd, andere vrienden een datum hebben geprikt voor hun huwelijk en maar liefst drie!!! andere stellen zich hebben verloofd in de afgelopen weken!!! Trouwen is hip! we hebben een trend gezet! Nu is het wachten op de babyboom zodat Pixie straks een leger aan vriendjes en vriendinnetjes heeft!
Het is zojuist begonnen met regenen hier in het 'zonnige' Australie....de zomer is duidelijk voorbij...hopelijk is de zon naar Nederland toe zodat jullie er daar allemaal lekker van kunnen genieten en lekker een terrasje kunnen pakken!

moeilijk

Het nadert, veelste snel. Een schaduw die je inhaalt, langzaam zwelt de pijn aan. Afscheid nemen is k#t. Ik hou er niet van en doe er liever niet aan. Waarom ga je dan aan de andere kant van de wereld wonen? vraagt men zich af. Omdat ik ook geen afscheid wil nemen van mijn kansen en bovenal geen afscheid wil nemen van mijn man. En dus moet ik er weer door heen, het is al in werking gezet. Gisteren afscheid genomen van vrienden die we pas volgend jaar weer terugzien op een strand vlakbij Melbourne op hun trouwdag en vandaag afscheid genomen van mijn vriendin, ze liep de hoek om en uit mijn nabije omgeving voor minstens een jaar.
Ik weet dat er internet is en dat een skype-verbinding zo is gelegd, maar er is niets leuker dan spontaan een bekende op straat tegen te komen en een gesprek aan te gaan. Actief deel uit maken van iemands leven, niet alleen schriftelijk en electronisch.
Nu moet er ingepakt worden, alles weer in koffers proppen en het overige opsturen. Bijna 6 weken en nog voelt het als drie dagen.
Sorry als ik niet iedereen vaak genoeg heb gezien, sorry als het afspreken erbij inschoot, sorry dat ik aan de andere kant van deze aardbol woon, sorry als het anderen ook pijn doet.
Volgende blog vanuit Sydney.