Australia Day

Ieder jaar op 26 januari is het in Australie Australia Day. Een dag waarop je viert dat je Australier bent. Beetje hetzelfde sfeertje als Koninginnedag alleen dan niet zo massaal en uitbundig en knettergestoord. Alhoewel er een paar bizarre types rondliepen met de Australische vlaggen en gekke hoedjes. Om je trots te uitten over dit land is het een gewoonte geworden dat iedereen plakplaatjes van de Australische vlag op zijn lichaam plakt (die er vervolgens heeeeel moeilijk afgaan). Helaas moest ik werken, maar gelukkig waren de openingstijden verkort en uiteindelijk zijn we zelfs eerder dicht gegaan omdat iedereen in de kroeg zat. Lucian ook natuurlijk, die was daar al om 1 uur 's middags gearriveerd om deel te kunnen nemen aan de oud-Australische spelletjes. Zoals een krab-race waarbij hij derde werd, een slipper-smijt-competitie waarbij hij wederom derde werd en een lamington-eet-wedstrijd waarbij hij zowaar eerste werd. Lamington's zijn een soort cakejes met chocola eromheen. Heel machtig en droog, ik heb er uiteindelijk drie naar binnen gewerkt maar dat was buiten de wedstrijdtijd...
Na dit pubfestijn zijn we met z'n allen naar The Unity gegaan, onze favoriete plaatselijke pub waar op vrijdagavond jazz word gespeeld en waar er geswingdanst wordt, wat mij nog steeds wonderbaarlijk goed afgaat. Iedereen is heel bezorgd en is bang dat ik flauw val ofzo, maar na 18 jaar dansen voelen al die bewegingen zo natuurlijk dat het beter voelt dan lopen.
Ik kwam deze week iemand tegen die ook 15 weken zwanger is en zij had al een behoorlijke buik, ik kan mijn vetbult nog steeds een beetje intrekken waardoor ik er onzwanger uitzie. Zodra ik een buik krijg zal ik een foto maken en op deze weblog zetten. Tot het volgende avontuur.....

en soms gaat alles mis....

Het is weekend, zondag 21 januari, Lucian en ik hebben allebei een dag vrij en omdat het 38 graden is besluiten we naar het strand te gaan. Knetterdruk op de weg en hardstikke warm in de auto. Half gekookt komen we aan bij het strand. Gelukkig vinden we meteen een parkeerplaats, wel een eind bij het water vandaan maar in ieder geval gratis. Het strand ligt propvol met mensen, maar we vinden een plekje waar ook wat schaduw is, wel zo verantwoord. Het water is lekker verkoelend alleen worden er bij iedere golf kleine kindertjes tegen je aan gelanceerd dus dat is niet echt fijn. De drukte samen met de ongelofelijke hitte is genoeg om Lucian en mij in twee sjagrijnige bromberen te veranderen. Zelfs een ijsje helpt niet...
Gelukkig zetten we ons er overheen tegen het einde van de middag en op weg naar huis verrast Lucian mij met een bezoek aan de bioscoop. Lekker in de airco hebben we The Pursuit of Happiness gekeken. Onze middag was toch nog geslaagd!
Tijdens het teruglopen naar de auto merkt Lucian dat hij zijn lampen aan heeft laten staan en ja hoor de accu is helemaal leeg. Tot overmaat van ramp hebben we allebei ons mobieltje thuis gelaten en dus moeten we een telefooncel vinden. Dat was gelukkig niet zo moeilijk, wat wel moeilijk was was om nummers van vrienden te achterhalen uit het blote hoofd en om ze te pakken te krijgen. denk dat iedereen in de kroeg zat of nog op het strand. Geprobeerd de Australische ANWB te bellen maar je moet lid zijn en een lidmaatschap kost meer dan 300 dollar en dat hebben we eventjes niet. Lucian heeft geen startkabels en omstanders konden ons ook niet helpen. Dus dan maar met de bus naar huis....
Thuis lekker gekookt en de tv aangezet, maar midden in mijn favoriete dansidolsprogramma stopt opeens de elektriciteit ermee en zitten we in het donker. Samen met de rest van de buurt. Ach, eigenlijk is het wel gezellig en we besluiten daarom een stukje te gaan wandelen en wat kaarsen te gaan kopen bij de supermarkt. Voordat ik naar buiten stap vraag ik nog aan Lucian of hij een sleutel bij zich heeft, hij murmelt iets en ik denk dat het 'ja' betekent. Hij stapt ook naar buiten en trekt de deur achter zich dicht.....en zegt 'oeps'. Ja soms gaat alles mis....
Op dat moment hebben we twee opties, bij vrienden logeren en hopen dat in de ochtend de makelaar ons kan helpen of een slotenmaker bellen. Uiteindelijk voor de slotenmaker gekozen, die vervolgens in het pikkedonker met een klein zaklampje binnen tien seconden de deur voor ons heeft opengemaakt. Maar wel voor een exorbitant bedrag waarvoor we bijna een lidmaatschap van de anwb hadden kunnen betalen...
Maar lekker in mijn eigen bedje geslapen en als het goed is is Lucian nu de auto aan het ophalen samen met een technische vriend die hem gaat helpen met de accu. Ja we blijven lachen......als een lachende mandarijn.....verschrompelt in de zon....

bruiloft

een simpele bruiloft, lekker makkelijk, geen gestress en geen gedoe. Maar bestaat er wel zoiets als een simpele bruiloft? Want de afgelopen dagen word ik zwetend wakker en dan denk ik aan alle dingen die nog geregeld moeten worden. Het zijn geen bruiloftbedreigende dingen, maar je wil toch dat alles soepel verloopt voor iedereen. En langzaam komen er steeds meer kleine dingetjes bij. Daarom ga ik vandaag vroeg...ahum..redelijk vroeg op pad om zo veel mogelijk te regelen en dan kan ik vanavond tenminste lekker slapen zonder nachtmerries over stormen en vliegtuigen die niet arriveren....
De zomer is hier echt begonnen, al ruim een week iedere dag 25 graden of warmer en dit weekend word het 35 graden. Zondag zijn we naar Gordon's Bay geweest een baai met rotsen waar je op kunt bakken en je kunt er ook goed snorkelen. Ik had alleen niet zo'n goede dag en kreeg een paniekaanval toen er opeens een knalpaarse kwal mijn gezichtsveld binnen zwom. Toen ben ik op Olympische snelheid naar de kant gezwommen om daarna het water ook niet meer in te gaan.

Ik word langzaam een beetje dikker en ik weet niet of mijn buik nou gewoon dik is of dat het een baby is? We shall see. Voel me wel veel beter nu het tweede trimester eindelijk is begonnen. 14 weken en 1 dag.

Minivakantie

We zijn weer thuis na onze minivakantie van vier dagen, lekker vier dagen lang op het strand gelegen en geluierd en geslapen en gegeten. We waren uiteindelijk met ongeveer 20 vrienden in Congo en dat was heel gezellig. De vader van een van hen heeft een huis in Congo en heeft boven op de schuur een hele verdieping gebouwd waar mensen kunnen logeren. We lagen dus wel allemaal in 1 grote kamer maar het lawaai was goed te verhelpen met oordopjes.
Het huis ligt bovenop een klif op het strand, dus je kan de zee zien en iedere ochtend zwommen er dolfijnen voorbij, echt supertof!
Op zondagavond hadden we een feestavond met als thema Goldrush en iedereen was verkleed als een historisch figuur uit die tijd. Een traditie die zich ieder jaar herhaalt met een ander thema. Ieder jaar worden ook mensen uit de omgeving uitgenodigd om mee te feesten en daarom hadden ze dit jaar een lam gekocht om te braden aan het spit. Het werd dus een waar vreetfestijn met live-muziek en jolige mensen. Helaas voor mij wederom geen bier en ik was ook te moe om laat op te blijven en ben braaf om half twaalf richting luchtbed verhuisd.
Op maandag zijn Lucian en ik naar de plaatselijke dierentuin geweest waar ze momenteel witte leeuwen hebben, alhoewel ik die volgens mij ook in Ouwehands dierenpark heb gezien? Ik hoopte dat ik eindelijk een Emu zou zien, maar die waren blijkbaar niet exotisch genoeg voor de dierentuin. Gisteren zijn we naar een Billabong geweest, dat is een zoetwatermeertje midden in de natuur. Meestal heel erg diep en volgens de Aboriginal verhalen leven er Bunjips in het water, een soort mythologische draak/monster die heel verlegen zijn. Was echt supermooi en voor de waaghalzen onder ons was er een 6 meter hoge rots waar je vanaf kon duiken. Laat het duidelijk zijn dat ik natuurlijk niet een van die waaghalzen was.........
Raar om weer terug in Sydney te zijn, gelukkig is het buiten 28 graden. En om geen ontwenningsverschijnselen te krijgen ben ik vandaag naar het zwembad geweest om af te koelen en in de zon te liggen. Moet natuurlijk wel lekker bruin zijn op mijn bruiloft.
Vandaag is baby Guerain/McGuiness precies 13 weken en 1 dag voor den geinteresseerden. En ik vertrouw erop dat alles goed gaat daar in baarmoederland.

Gelukkig nieuwjaar!

Misschien alweer een beetje aan de late kant, maar aangezien dit jaar nog 361 dagen voor ons in petto heeft vind ik het nog wel nut hebben. Ik wens iedereen een heel gelukkig en gezond nieuwjaar toe! Met veel kansen en groeimogelijkheden. En dat iedereen maar mooie reizen mag maken in dit nieuwe jaar.....naar Australie ofzo.
Mijn nieuwjaar werd ingeluid op knallende wijze met het traditionele jaarlijkse vuurwerk vanaf The Harbour Bridge. Wij zouden dit gaan bewonderen vanuit mijn appartement, maar het park had toch een beter uitzicht en het was niet eens zo druk dus we konden het goed zien. Veel bier voor iedereen, behalve voor mij...
Het word tijd om mijn allerbelangrijkste nieuws van dit jaar naar buiten te brengen voor den medemensch die het nog niet weet. En aangezien ik een magische grens ben gepasseerd mag het nu officieel.
Dames en heren Elaine is zwanger van haar eerste kindje dat naar verwachting in juli geboren zal gaan worden! En natuurlijk zal ik via deze weblog ook hierover het thuisfront op de hoogte houden. Dus neem allemaal maar een biertje op mij....