kraaien

Een vreemd natuurverschijnsel is mij ter oren gekomen. Bijna iedere dag schrik ik op uit mijn dagelijkse beslommeringen om angstvallig om mij heen te kijken waar dat rare geluid toch vandaan komt. Het klinkt een beetje als een schreeuwend kind of een enge man die verslaafd is aan helium. Een mysterie lieve mensen, een mysterie!
Na langdurig onderzoek en vele gespitste oren heb ik ontdekt wat het is dat mijn oor dwarszit. Kraaien.
En misschien komt het door het weer of omdat wij op zijn kop hangen, maar de kraaien klinken hier niet zoals thuis. Nu denk ik dat ik daar een verklaring voor heb, en hopelijk kan dit wetenschappelijk onderbouwd worden. Ik denk dat de kraaien in Nederland chronisch verkouden zijn, ze zijn schor en hun zang is meerdere tonen lager dan den Australischen Kraai. Offfff de kraaien hier zijn gewoon debiel, want ze kraaien niet ze roepen MAAAAAAAAAA! MAAAAAAAAAAA! en dat klinkt dan heel hoog en schel en hard. En het past niet bij ze, ze zijn groot en zwart en robuust.....vreemd land Australie....
Anyhoe vandaag is de dag dat ik mr. and mrs. Legge-Wilkinson ga ontmoeten, de grootouders van Lucian. Ze zijn speciaal naar Sydney afgereist vanuit Canberra omdat ze zo nieuwsgierig zijn naar mij. Ik vind het wel een beetje spannend, want uiteindelijk blijf ik toch een raar Nederlands meisje met vreemd krullend haar en een dikke kont. Maar ik zal jullie niet verder vervelen met mijn onzekerheden. Ja grootouders dus, leuk, gezellig, en ik hoop dat ik een goede indruk maak!
het verslag van deze spannende dag volgt later!